BLAUWE TRAM II @MartinKageling

BLAUWE  TRAM  II

Eens was er een hond onder de tram gerend.

Hij had het niet gezien, wel over horen praten,

in enkele galmende portieken van de zijstraten

waar hij honden aaide – deze was onbekend.

In bed lag hij van de behangwand afgewend.

Zijn ouders hadden een lichtje aan gelaten.

Dat hielp niet echt: hij hield hem in de gaten,

die koude hond naast hem – niet ademend,

maar met de ogen en de bek gesperd. Zijn tong

mee gekronkeld met de plooien in het kussen,

en zijn vacht vol plakkerige plekken rood.

's Ochtends plots een stem die in de stilte zong,

door de open brievenbus, met een hand ertussen:

tante van de overkant. Haar man was dood.