IN HET CIRCUS VAN DE WEEMOED @MartinKageling

IN HET  CIRCUS VAN  DE  WEEMOED

 

Je bent altijd op zoek naar iets leukers,

want je voelt je maar al te vaak down.

Op je dak staat een weemoedig circus,

met een tweeling (eeneiig) als clown.

De verlichting is grauw als een schaduw,

en de herfst weert zich buiten weer flink,

het tentzeil hangt slap als een vaatdoek,

en de clowns wenen onder hun schmink.

En jij zoekt maar door naar iets leukers,

want je blijft chronisch melancholiek,

pas dan maar goed op voor zo'n circus,

ook de mottige leeuw lijkt wel ziek.

De directeur roept vet- en drankzuchtig:

'Hooggeleerd Plubliek'. Aan verrekt elastiek

hangt een trapezist in de nok nu nog luchtig,

maar staat stijf straks van de reumatiek.

En voort reist dit circus vol weemoed

elke voorstelling loopt als een trein

waarin je of je wilt of niet mee moet

      maar meestal richting ravijn

en je zingt onderwijl dit refrein:

  'Kom vanavond met ons in de piste

   en verlies je in zang en in dans

   en je krijgt van ons iets

   naast fratsen en witzen

   bieden wij je de laatste kans.'