KINDERTIJD @MartinKageling

KINDERTIJD

1.

Aan zo'n schooldag kan hij maar niet wennen,

steeds zijn steelse luxaflexblik in de stille straat,

uit de bedompte volte waar het hart trager slaat,

om te gaan razen onder het huiswaarts rennen.

2.

Zo'n weg van huis naar school valt echt niet te vertrouwen:

in de galmende portieken slaat op ieder ogenblik een deur,

tegen de tuinmuur  een auto met een dode aan het stuur –

vaak dreigt dan ook nog onweer achter flatgebouwen.

3.

Zo'n spel voor blote voeten en bebloste wangen,

scanderend afgeteld, met de handen in de lucht,

hij calculeert zijn kans op een onopgemerkte vlucht,

nog vóór de slotregel: 'En de laatste zullen we vangen'.

4.

Er liepen door zo'n school meneren en mevrouwen

die juf of meester heetten met soms een naam erbij,

je moest altijd goed opletten bij wat zo iemand zei,

je mocht ook op het plein geen kauwgom kauwen.

5.

Zo'n schoolplein heeft hij nog nooit begrepen,

na een zoemer mengt er zich bruut met braaf,

in de hiërarchische structuur van heer en slaaf,

tussen gekrijte pijlen en markeringsstrepen.

6.

Ook zo'n straf was het om na te moeten blijven,

de zon wacht in de straat – onbezonnen kindertijd,

hoe raakt hij van zijn leven ooit die beelden kwijt,

dan door te schrijven, altijd maar regels schrijven.